-Σας ευχαριστώ πολύ που δεχτήκατε να μιλήσετε στο ενημερωτικό-προωθητικό site www.speakfreely.gr . Αρχικά ήθελα να μας πείτε κάποια πράγματα για εσάς από τα παιδικά χρόνια στην Σάμο ώστε να σας γνωρίσουμε καλύτερα..
–Κι εγώ σας ευχαριστώ για την πρόσκληση κι εύχομαι κάθε επιτυχία στις δραστηριότητές σας. Κοιτάξτε, είμαι το μοναχοπαίδι μιας νοικοκυράς κι ενός εργάτη, που έκαναν ό,τι μπορούσαν για μένα, παρά τις οικονομικές δυσκολίες που υπήρχαν και τους ευγνωμονώ γι’ αυτό. Η ζωή μας ήταν ήσυχη, ζούσαμε σε μια απλή γειτονιά γεμάτη με πολλούς όμορφους ανθρώπους, όμως. Απ’ την Σάμο γενικά, έχω να θυμάμαι πολύ ευτυχισμένες στιγμές και πολύ δύσκολες αντίστοιχα. Το νησί δοκιμαζόταν απ’ τις φωτιές, γίνονταν επίσης σεισμοί, υπήρχε κατά καιρούς μια γενική ανασφάλεια επομένως, πράγμα που συμβαίνει και τώρα μετά τον τελευταίο ισχυρότατο σεισμό και με στεναχωρεί ιδιαίτερα. Βιώσαμε επίσης ποικίλες απώλειες, σημαντικότατες οι περισσότερες. Χάσαμε ανθρώπους δικούς μας, αλλά θρηνήσαμε και παιδιά απ’ τη γειτονιά, αργότερα συμμαθητές…Το μαύρο κυριάρχησε για πολύ καιρό και μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε από νωρίς το εφήμερο της ζωής. Οι χειμώνες ήταν επίσης, οπωσδήποτε πιο δύσκολοι και μοναχικοί, αλλά τα καλοκαίρια μας πάντα εκεί πιο ενδιαφέροντα μιας και σμίγαμε με ξενιτεμένα ξαδέρφια, φίλες και φίλους απ’ την Αθήνα, ερχόταν τουρίστες από ξένες χώρες, υπήρχε μεγαλύτερη κινητικότητα, γίνονταν εκδηλώσεις που μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε κτλ. Ξεφεύγαμε κι ονειρευόμασταν. Ήταν ωραία.
-Στην συνέχεια τι σπουδές ακολουθήσατε;
-Αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην Κοινωνική Εργασία στο Ηράκλειο της Κρήτης, ακολούθως πέρασα με κατατακτήριες στο Τμήμα Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Όταν ήρθα στην Αθήνα, παρακολούθησα το τριετές εξαιρετικό πρόγραμμα της Μονάδας Οικογενειακής Θεραπείας του ΨΝΑ και παράλληλα σχεδόν, ένα διετές πρόγραμμα Βραχείας Ψυχοθεραπείας με τον αείμνηστο καθηγητή του Χάρβαρντ, Πέτρο Σιφναίο. Πέραν αυτών έχω κάνει σπουδές θεάτρου στο Θέατρο των Αλλαγών και Φωνητικής στο Ολυμπιακό Ωδείο Ηρακλείου Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ διάφορα μαθήματα ξένων κι ελληνικών πανεπιστημίων που σχετίζονται με την Τέχνη, την Κοσμολογία, την Ιστορία κ.α.
-Η συγγραφή πως ήρθε στη ζωή σας;
-Έγραφα από παιδί. Επειδή διάβαζα πολύ, ίσως γι’ αυτό ν’ αναδύθηκε κι η ανάγκη να γράψω. Όπως έχω ξαναπεί στα 13 μου ασχολούμουν ήδη με την ποίηση, πήρα το πρώτο μου βραβείο στο Γυμνάσιο του Πυθαγορείου της Σάμου κι άρχισα τις δοκιμές μου και σ’ άλλα είδη. Έγραφα στίχους για τραγούδια, αργότερα πέρασα στα διηγήματα (όπως θα θυμούνται οι αγαπημένοι μου άνθρωποι στο Ηράκλειο), κέρδισα το πρώτο Πανελλήνιο βραβείο σε γραπτό διαγωνισμό της Deutsche Welle με θέμα το ρατσισμό, διάκριση σε Παγκρήτιο Διαγωνισμό Ποίησης κι όταν κάποια στιγμή είδα ότι είχε προκηρυχθεί ένας διαγωνισμός απ’ τον εκδοτικό οίκο «Μοντέρνοι Καιροί» σκάρωσα ένα μυθιστόρημα στα γρήγορα και τους το έστειλα. Τους άρεσε, ήμουν ανάμεσα στους δέκα ανθρώπους που επέλεξαν και ξεκίνησε πιο «επίσημα» έτσι η παρουσία μου στη λογοτεχνία. Σκέφτηκα τότε ν’ αρχίσω να δημοσιεύω απλά βιβλία και βήμα βήμα να πάω σε πιο περίπλοκα. Μ’ ενδιέφερε σε πρώτη φάση να καταλαβαίνει η μητέρα μου, οι άνθρωποι της γειτονιάς μου τι γράφω και το είχα εξηγήσει στο φιλικό μου περιβάλλον. Γράφοντας άλλωστε παράλληλα διηγήματα που έμεναν στα συρτάρια μου ή διαβαζόταν σε στενό κύκλο, κάλυπτα την ανάγκη μου για κάτι πιο απαιτητικό. Κι αυτό το σχέδιο ακολούθησα κι ακολουθώ ως τώρα. Δυσκολεύω έτσι όσ@ θα ήθελαν να μου κολλήσουν μια ταμπέλα και να με κατατάξουν σ’ ένα κουτάκι και πολύ το διασκεδάζω αυτό.
-Θεωρείτε πως στην Αθήνα υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για την πορεία ενός συγγραφέα;
–Στην εποχή μας, δεν το νομίζω, όχι. Το διαδίκτυο φέρνει σ’ επαφή όλο τον κόσμο οπότε η απομόνωση που υπήρχε κάποτε, δε θεωρώ ότι υφίσταται πια. Μπορείς ν’ ανοίξεις τον υπολογιστή σου και να μάθεις τι γράφει ο καθένας, να παρακολουθήσεις video από παρουσιάσεις βιβλίων, να έχεις πρόσβαση σ’ οποιαδήποτε ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, να στείλεις γραπτά σου σε κάποιο λογοτεχνικό περιοδικό, να εκδώσεις το βιβλίο σου ακόμη και μόνος σου, κ.ο.κ. Στο παρελθόν όλα γίνονταν στις μεγάλες πόλεις κι οι άνθρωποι που έγραφαν ένιωθαν την ανάγκη να βρεθούν στα απανταχού κέντρα των ζυμώσεων και να προσπαθήσουν να μπουν στις «κατάλληλες» παρέες. Ευτυχώς ήταν μια ανάγκη που ποτέ δεν είχα κι ένας δρόμος που ποτέ δεν ακολούθησα. Κι αυτό συνέβη επειδή δεν χρειάστηκα, δε χρειάζομαι πνευματικά αφεντικά κι έχω και μια δυσανεξία εκ γενετής σ’ όσ@ προσπαθούν να ορίσουν ποιοι είναι «καλοί» συγγραφέας και ποια τα «καλά» βιβλία. Έχω απομακρυνθεί συνειδητά μάλιστα, από τέτοια άτομα με τα οποία κατά καιρούς έτυχε να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας, μόλις διαπίστωσα τέτοιου είδους προθέσεις που συνήθως πηγάζουν κι από ανάλογα συμφέροντα, από προσωπικές ελλείψεις, ματαιώσεις, τάσεις ελέγχου κ.α. Σε ό,τι με αφορά, προτρέπω τα νέα παιδιά που γράφουν να μελετούν πολύ, να προχωρούν χωρίς καμιά έκπτωση στα «θέλω» τους, να μη δίνουν βάση σε κακόβουλα σχόλια (διαφέρει απολύτως η καλοπροαίρετη κριτική) και να μην τους σταματάει καμία απόρριψη. Δε χρειάζεται επίσης, να δίνουν γη και ύδωρ, για να «γίνουν» αμέσως. Πιο σημαντικό είναι να διαφυλάξουν τις προσωπικές τους αξίες. Στην τελική δεν έχει σημασία πόσ@ μας διαβάζουν αλλά τι αποκομίζουν οι άνθρωποι απ’ ό,τι γράφουμε. Έτσι τα βλέπω εγώ τα πράγματα. Κι όσες φορές μου έχουν στείλει κείμενά τους άγνωστοι ή και γνωστοί, αν θεωρώ ότι έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν, τους δίνω χώρο στο blog μου με χαρά. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.
–Μιας και έχετε ζήσει σε πολλά μέρη πιο είναι το δικό σας λιμάνι, η πηγή έμπνευσής σας;
–Είμαι απ’ τους ανθρώπους που τις ρίζες τους τις κουβαλούν μαζί τους. Δε μπορώ να πω λοιπόν, ότι αισθάνομαι κάποιο μέρος της υφηλίου σα λιμάνι μου. Δεν αναζητούσα ποτέ κάτι τέτοιο. Ίσα ίσα το να βρίσκομαι στο δρόμο, σε κίνηση, να γνωρίζω άλλους τόπους, διαφορετικούς ανθρώπους και πολιτισμούς, αυτό με κάνει να νιώθω στο «φυσικό» μου περιβάλλον. Κι έτσι συνακόλουθα εμπνέομαι. Αν και ζω στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια και χρησιμοποιώ την πόλη ως βάση απ’ όπου φεύγω, δε θα είχα καμία αντίρρηση να μετακομίσω και να ζήσω αλλού στη χώρα ή στο εξωτερικό. Δεν αποκλείω καθόλου το γεγονός να συμβεί κάτι τέτοιο. Οι στενοί ορίζοντες θεωρώ γενικότερα, ότι δε βοηθούν κανένα ν’ αναπτυχθεί και να εξελιχθεί πνευματικά. Γι’ αυτό, ακόμη κι όσο παραμένω στην πόλη, φροντίζω ν’ αξιοποιώ τις δυνατότητες της τεχνολογίας και να παρακολουθώ μαθήματα από ξένα πανεπιστήμια, να μαθαίνω άλλες γλώσσες, να «επισκέπτομαι» ψηφιακές συλλογές Μουσείων τα οποία μ’ ενδιαφέρουν, να βλέπω παραστάσεις από θέατρα του εξωτερικού κτλ.
-Τι είδους βιβλία σας αρέσει να διαβάζετε;
–Μ’ αρέσουν τα βιβλία που προκαλούν το μυαλό μου, με κάθε τρόπο. Διαβάζω δηλαδή, σχεδόν τα πάντα. Μελέτες, δοκίμια, φυσικά ποίηση και λογοτεχνία, φιλοσοφία και πολλά επιστημονικά βιβλία, όχι με θέμα τους απαραίτητα τη ψυχολογία. Κι απ’ όλα κάτι αποκομίζω. Πάντα.
-……..Και να γράφετε;
–Αυτά που εκδίδονται με την υπογραφή μου. Τα ήθελα διαφορετικά βέβαια από αισθητικής άποψης ειδικά τα προηγούμενα, όχι το τελευταίο, εμπλουτισμένα με σχέδια, φωτογραφίες κτλ, αλλά υπάρχουν πάντα οι οικονομικοί κι άλλοι περιορισμοί.
-Τι άλλο θα θέλατε να κάνετε στο μέλλον που δεν έχετε κάνει ως τώρα;
–Δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, να σας πω την αλήθεια. Είμαι πολύ ικανοποιημένη με όσα έχω πετύχει ως τώρα με τις μικρές μου δυνάμεις. Ωραία θα ήταν να κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό κάποιο βιβλίο μου, είναι κάτι που το σκέφτομαι, αλλά θα εξαρτηθεί από πολλά το αν θα κάνω αυτό το βήμα.
-Κάτι που θα θέλατε να αλλάξετε;
–Τίποτα, απ’ όσα τουλάχιστον περνούσαν απ’ το χέρι μου. Ό,τι έγινε και κυρίως τα άσχημα, κάτι μου έμαθαν. Να ‘χουμε τη γενναιότητα να πληρώνουμε τα λάθη μας, να μαθαίνουμε απ’ αυτά και να προχωράμε. Σ’ ένα διήγημα, στο «Συναλλαγές εκπεσόντων», έχω εκφράσει τις σχετικές απόψεις μου.
-Τι θέλετε να περάσετε στον κόσμο μέσα από το ‘’ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ’’
–Έγραψα με τον τρόπο μου μια «ιστορία», για όσα συμβαίνουν στην εποχή μας, αλλά και διαχρονικά, τόσο στη χώρα μας, όσο και στην υφήλιο γενικότερα. Κι όλες οι ιστορίες κυοφορούν ερμηνείες μοιραία, εμπεριέχουν αξιακά σχήματα, πολιτικές θέσεις, μηνύματα κ.α. Ας κρατήσουν τα άτομα που θα το διαβάσουν ό,τι θέλουν. Προφανώς δε μπορώ εγώ, ούτε και θα ήθελα να τους υποδείξω το τι θα είναι αυτό.
-Πως μπορούμε να προμηθευτούμε το βιβλίο;
–Διατίθεται απ’ τον εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις «Ελευθερουδάκης» δηλαδή, σε διάφορα κεντρικά βιβλιοπωλεία, στη «Λοκομοτίβα» απ’ όπου κι εγώ προμηθεύομαι τα βιβλία μου, στο βιβλιοπωλείο της κυρίας Μαίρης Καλατζή στη γενέτειρα μου στην Σάμο, υπάρχει σε διαδικτυακά βιβλιοπωλεία και φυσικά αν το παραγγείλουν όποι@ ενδιαφέρονται θα φτάσει όπου κι αν ζουν, στα χέρια τους.
-Επόμενα σχέδια;
–Όπως σας έλεγα και παραπάνω, δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Στενά προσωπικά, θα χαρώ αν μπορέσω να ταξιδέψω πάλι και αν εκδοθούν και τα άλλα δύο βιβλία που γράφω, πολύ ευχαριστημένη θα είμαι. Καλά να είμαστε κυρίως, γιατί ζούμε όλ@ μας δύσκολες στιγμές κι έχει γίνει αγώνας (σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό ξεχωριστά για κάθε άνθρωπο) η καθημερινή επιβίωση. Μ’ απασχολεί πολύ τι συμβαίνει στον κόσμο και συλλογικά πρέπει να δείξουμε την αλληλεγγύη μας και να σταθούμε δίπλα σ’ όσ@ δοκιμάζονται περισσότερο και βιώνουν ποικίλους αποκλεισμούς. Αυτός ο σκοπός κυρίως είναι η προτεραιότητα μου τώρα και θα είναι και στο μέλλον.
Photo Credits: Βάσω Σταθούλη
💪 SPEAK FREELY ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΓΙΑ ΟΤΙ ΣΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ💪
Μπορείτε να εκφράζεστε καθημερινά μαζί μας & μέσα από τα Social Media Speak Freely:
👍Στο Facebook:
https://www.facebook.com/speakfreely2019
👍 Στο instagram:
https://www.instagram.com/speakfreelygr/
👍Στο twitter:
https://twitter.com/speakfreely2019
👍 Στο email: