-Κ. Φούτσια, καταρχάς σας ευχαριστώ πολύ που δεχτήκατε να μιλήσετε στο ενημερωτικό-προωθητικό site speakfreely.gr. Αρχικά ήθελα να μας πείτε κάποια πράγματα για εσάς για να σας γνωρίσουμε καλύτερα..
-Να σας ευχαριστήσω και εγώ για την πρόσκληση. Είμαι θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Τελευταία μου θεατρικά έργα είναι το «Meatball» που έχει εκδοθεί από την Κάπα Εκδοτική και το «Το χιόνι στα δόντια» μου που κυκλοφόρησε φέτος τον Αύγουστο από τις εκδόσεις Άπαρσις. Το Meatballείχα τη χαρά να παιχτεί στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης το ‘19 και το ‘20 στο θέατρο Αλίκη στην ανανεωμένη του εκδοχή. Το « Το χιόνι στα δόντια μου» βραβεύτηκε φέτος τον Μάιο στο Outreach Festival και παρουσιάστηκε ως σκηνοθετημένο αναλόγιο στο θέατρο Vault.
-Η συγγραφή ήταν κάτι που θέλατε από πάντα ή σας ώθησε κάτι ώστε να ξεκινήσετε;
-Όχι δεν το είχα σκεφτεί συνειδητά. Περισσότερο είχα στο μυαλό μου το σκηνοθετικό κομμάτι πάντα. Βέβαια με αυτή την έννοια, ναι πάντα μου άρεσε η ιδέα του δημιουργού, να γράφεις ένα σενάριο από την πρωταρχική του ιδέα μέχρι να το σκηνοθετήσεις, περνώντας δηλαδή όλα τα στάδια της δημιουργίας. Οπότε και γι’ αυτό η πρώτη μου επαφή ήταν πρώτα με τον κινηματογράφο και ένα διετές εργαστήριο σκηνοθεσίας κινηματογράφου. Εκεί ήρθα και σε μεγαλύτερη επαφή με το κινηματογραφικό σενάριο και άρχισα να γράφω σενάρια για μικρές μήκους ταινίες που με φίλους γυρίζαμε. Από τη συγγραφή σεναρίων πέρασα στο θέατρο, υποκριτική, σκηνοθεσία και συγγραφή θεατρικών έργων.
-Πώς είναι να είστε συγγραφέας; Ποια είναι τα συναισθήματα σας;
-Θεωρώ ότι δεν διαφέρει από οποιοδήποτε επάγγελμα. Στο ότι χρειάζεται αφοσίωση, άπειρες ώρες εργασίας και επαγγελματισμό. Το θέμα είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις. Από αυτή την έννοια είμαι ευγνώμων. Εμένα δεν μπορώ να ‘μαι φανταστώ χωρίς να γράφω. Αν με φανταστώ κάπως θα είναι να σκηνοθετώ, δηλαδή να συνθέτω πάλι με εικόνες όπως κάνω και με τη γραφή μου.
-Αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί από τις ‘’Εκδόσεις Άπαρσις’’ το θεατρικό σας έργο με τίτλο ‘’Το χιόνι στα δόντια μου’’. Μιλήστε μας λίγο για αυτό το έργο και τι περιγράφετε μέσα σ’ αυτό;
-Ας «μιλήσει» ο ίδιος ο ήρωας καλύτερα. Να σας συστηθεί. «Είμαι ο Νέστορας είμαι 17 χρονών και δεν θυμάμαι και πολλά ρε φίλε. Εχθές βράδυ νομίζω ότι έπεσα νεκρός έξω από ένα μπαρ. Χμ, όχι δεν έπεσα, μάλλον έγινα μπλε… Ή όχι ακριβώς μπλε προς το μωβ, όπως είναι εκείνες οι μελιτζάνες οι τσακώνικες όπως τις λέει και η γιαγιά. Δεν θυμάμαι και πολλά όμως ρε φίλε, μόνο ότι έκανε κρύο. Α και χιόνιζε και είχε παγώσει μέχρι και το πουλί μου… Δεν έχει όμως σημασία αυτό, αυτό που έχει σημασία είναι ότι είχε πολύ φως και με καλούσε κάτι πίσω… Α, και τον Ντίνο. Ο Ντίνος κάνει σκέιτ, εγώ δεν κάνω όπως δεν είμαι στρέιτ, όχι ότι έχει σχέση το ένα με το άλλο, αλλά απλώς αυτός είναι πωρωμένος με αυτά. Να, όπως ο μικρός μου αδελφός είναι πωρωμένος με το χάλογουιν αλλά η μαμά δεν τον αφήνει να το γιορτάσουμε γιατί είναι αμερικάνικα έθιμα και αΐδιες που το είδαμε λέει να επιστρέφουν οι νεκροί; Και άσε που θα κοροϊδεύουν οι γειτόνοι. Τα έχουν βάλει με την Αμερική φαίνεται το σόι μου, μέχρι και η γιαγιά μου μόνο γαλλικές ταινίες με έβαζε να δω για αυτό ποτέ δεν θυμάμαι εκείνη την σταρ της Αμερικής, ρε φίλε… Εκείνη που κάποτε τραγούδησε το χάπι μπέρθντει του γιου σε έναν πρόεδρο της Αμερικής. Την Ζαν Μορό την ξέρω όμως καλά και κάθε σταρ της Γαλλίας. Εξάλλου στη Γαλλία θα πάω και εγώ να σπουδάσω ανιμέσιον γιατί μ’ αρέσει να σχεδιάζω, όπως τον πήγασο που έκανα τις προάλλες στο θρανίο και άρεσε και στην κυρία στην τάξη. Ξέρετε πριν βάψω τα μάτια μου με μαύρη σκιά και με αποβάλει η διευθύντρια, μιας και δεν ήθελε στη σχολική φωτογραφία να είμαι βαμμένος… Χμ όχι αυτό έγινε μετά… Αχ, όλα κάπως είναι μπερδεμένα και ξέρετε ακόμα πονάω. Γιατί πονάω; Θα πρέπει να πάω στην τελευταία ημέρα για να μάθω, να τα βάλω όλα σε μια σειρά. Ξέρετε στην τελευταία ημέρα της ζωής μου, πριν πεθάνω….». Και κάπως έτσι (όχι ακριβώς γιατί τώρα αυτοσχεδίασα λίγο) ο ήρωας αναβιώνει την τελευταία ημέρα της ζωής του… Και βλέπουμε όλα τα προκείμενα γεγονότα εκείνης της ημέρας και πως οδηγήθηκε στον θάνατό του. Ένα ομοφοβικό έγκλημα. Και ταυτόχρονα και τη συλλογική ευθύνη. Αυτή είναι η πρόθεση αυτού του βιβλίου όχι να καταδείξει τον ένοχο όμως να ταρακουνήσει λίγο τις συνειδήσεις όλων μας και πόσο επαναπαυμένοι καθόμαστε στις «τέλειες» ζωές μας αδρανείς, όταν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Και αυτές οι μικρές κινήσεις είναι που αλλάζουν τον κόσμο. Όσο και τραγικό αν ακούγεται το θέμα του τόσο θεωρώ ότι είναι ένα έργο που επιφέρει την πίστη στα όνειρά μας. Αυτό κάνει και ο ήρωας. Ακόμα και αν πέθανε κανείς δεν θα του πει να πάψει να ονειρεύεται. Έναν καλύτερο κόσμο γι’ αυτόν και όλους μας.
-Θα σας δούμε αυτή τη σεζόν σε κάποιο θέατρο; Τι σχεδιάζετε αυτό τον χειμώνα;
-Πολλά σχέδια όμως ακόμα σε συζητήσεις. Ετοιμάζω και ένα σενάριο για μια σειρά που πάλι δεν μπορώ να προδώσω πολλά. Μόνο ότι αυτό τον καιρό γράφω… Συνήθως έτσι συμβαίνει στον καλλιτεχνικό χώρο. Είναι η στιγμή της επώασης και μετά ξαφνικά σκάνε όλα μαζί και τρέχεις να τα προλάβεις… Α, μονάχα κάτι ευχάριστο μπορώ να πω. Ετοιμάζομαι να διδάξω το σεμινάριο θεατρικής γραφής στο καλλιτεχνικό εργαστήριο «Το Σπίρτο», στο Χαλάνδρι και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Ευχαριστώ για την όμορφη συνέντευξη.
Το θεατρικό έργο «Το χιόνι στα δόντια μου» του Δημήτρη Φούτσια κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις και αναδείχθηκε ως ένα από τα δύο εντελέστερα από την Επιτροπή Αξιολόγησης μετά την ολοκλήρωση των θεατρικών αναγνώσεων που παρουσιάστηκαν στο Θέατρο Vault, στο πλαίσιο του OutReach Project 2021 για νέες θεατρικές φωνές υπέρ της αποδοχής της διαφορετικότητας.
|
Τιμή βιβλίου: 10 ευρώ Σε όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία Ή απευθείας από τις εκδόσεις Άπαρσις τηλ.2155155600|
|
💪 SPEAK FREELY ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΓΙΑ ΟΤΙ ΣΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ💪
Μπορείτε να εκφράζεστε καθημερινά μαζί μας & μέσα από τα Social Media Speak Freely:
👍Στο Facebook:
https://www.facebook.com/speakfreely2019
👍 Στο instagram:
https://www.instagram.com/speakfreelygr/
👍 Στο email: